Hoeveel kinderen heb je?

Gisteravond gaf ik een lezing in Ede. De vragen en reacties vanuit het publiek zijn anders dan vorige week in Doetinchem. Een jonge man vraagt: ‘Ben je niet bang dat het verlies van Guusje went?’ Ik antwoord dat het went. Ik sprak erover met Yvonne tijdens onze zomervakantie. Het beeld van vijf kinderen went. Ik weet dat Guusje niet meer tussen onze andere kinderen kan lopen of op de bank kan zitten. Dat staat los van het verdriet. Ook daar zou je van wennen kunnen spreken. Ik mis Guusje elke dag. Het is een deel van mijn leven.

Vandaag ben ik op kantoor in Utrecht. Ik zit aan een blok van zes bureaus. Tegenover mij zitten twee collega’s. We kennen elkaar niet echt. Ze praten met elkaar.

Lezing in Doetinchem

De komende maanden ben ik uitgenodigd door Yarden Vereniging om twintig lezingen te verzorgen. Vandaag de eerste in Doetinchem. Aan het einde van de middag rijden Yvonne en ik Kaatsheuvel uit. Ik ben blij dat Yvonne meegaat. Ik vertel veel over ons gezin. Ik wil graag weten wat zij van mijn verhaal vindt.

Onderweg regent het. Af en toe staan we in de file. Daar baal ik van. Ik wil niet te laat komen. Gelukkig rijden we precies om 7 uur het parkeerterrein op. We worden ontvangen door een vriendelijke dame. Zij brengt ons naar de zaal waar ik dadelijk zal gaan spreken. Als alles is geïnstalleerd, neemt vrijwilliger Jan mij mee voor koffie. Ik loop een ruimte in waar circa vijftig mensen aan de koffie zitten. Ik voel me enorm bekeken.

Nooit meer alleen

Enkele maanden terug boekte Yvonne een weekje Landal. Ze wilde Nieuwjaar graag met ons gezin samen vieren op een rustige plaats. De keuze viel op Hoog Vaals. Als we op vrijdagmiddag 28 december naar Zuid-Limburg rijden, denk ik aan de laatste vakantie met Guusje.

Begin maart 2011 brachten we een week door op Landal Heihaas bij Putten. We bezochten veel musea. Onze laatste vakantie van zorgeloos geluk. Een week later zou Guusje met Yvonne naar de huisarts gaan en voor de eerste keer worden opgenomen in het ziekenhuis.

Nieuwjaarswens

Een kalenderjaar zonder Guusje voorbij. Het verdriet is niet minder. Dat merken Yvonne en ik elke dag. We proberen zoveel mogelijk te genieten. Samen met Janneke, Lisa, Hans, Anton en Loes. Het afgelopen jaar ontvingen wij woorden van steun op moeilijke momenten. Voor ons zijn dit cadeautjes die wij met liefde ontvangen. Hiervoor willen wij jullie hartelijk danken. Wij wensen jullie een mooi 2013.