Let it snow, let it snow,
let it snow. Dat denk ik, als ik vanuit onze slaapkamer naar buiten kijk. Om
half 11 word ik op de Wethouder van Eupenschool in Eindhoven verwacht. Zal ik
op pad gaan met dit slechte weer? Ik denk aan twee andere afspraken. Eind
november werd ik benaderd door Rowan. Ze studeert journalistiek en wil me graag
interviewen. Ik heb Rowan voorgesteld vandaag mee te gaan naar de school waar
ik ga vertellen over Guusje. Verder heb ik met mijn vriend Michel afgesproken om
ook hem mee te nemen naar Eindhoven. Hij wil mij graag een keer in actie zien.
Zondag vliegt hij terug naar Brazilië.
Langzaam richting
Eindhoven. Alleen snelwegen zijn goed te berijden. Onderweg neem ik Rowan en
Michel mee. Bij de Wethouder van Eupenschool worden we vriendelijk ontvangen.
De kerstviering staat dit jaar in het teken van KanjerGuusje. In de grote hal
spreek ik voor de oudste groepen. Het is een grote school. Er zijn meerdere
klassen van een groep. De leerlingen luisteren aandachtig. Ik vertel eerst over
Guusje en daarna over KanjerGuusje.
Ik nodig kinderen altijd uit om vragen te stellen. Zo ook vandaag. Tussendoor zijn er veel vragen. Als ik aan het eind opmerk of er misschien nog iemand een vraag heeft, steken veel leerlingen hun hand op. Dit zijn er te veel. Ik stel voor dat alle groepen teruggaan naar hun lokaal. Dan ga ik de groepen langs om vragen te beantwoorden.
Elk bezoek aan een school
levert nieuwe inzichten op. Vandaag een vraag die ik tot nu toe nog niet had
gehoord: is kanker besmettelijk? Ik kan me voorstellen dat leerlingen dit
denken. Stel je voor dat de vader van je vriendje kanker heeft, dan kun je
beter niet met hem spelen. Voor je het weet, heb je zelf kanker. In elke klas
ga ik op dit misverstand in. Ik vertel verder dat het goed is om gewoon over
kanker te praten. Anders denk je dingen die niet waar zijn.
Voor het eerst tref ik bij
een schoolbezoek een survivor aan van kanker. Een meisje vertelt dat ze
leukemie heeft gehad. Ze ziet er goed uit. Een mooie bos haar. Ze straalt, als
ze vertelt dat het goed met haar gaat. Verder valt me op dat veel kinderen
worden geconfronteerd met kanker in hun familie. Sommige leerlingen ook in hun
gezin.
Aan het einde van de
middag ben ik weer thuis. Samen met Yvonne loop ik naar de Bruna. We kopen vijf
exemplaren van de nieuwe Libelle. Nooit gedacht een artikel te schrijven voor
een damesblad. Maanden geleden werd ik benaderd door een redactrice van Libelle.
Ze vertelde dat veel lezers met ons meeleven. Ook op de redactie wordt mijn
blog gevolgd. De vraag werd gesteld of ik mee wilde werken aan een artikel.
Gebaseerd op blogberichten van het afgelopen jaar. Zo werd ‘Dagboek van een verdrietig jaar’ geboren.