Vrijdag 22 juni 2012

Ik sta voor de kast. Welk overhemd trek ik aan? Die met paarse bloemen? Guusjes favoriete kleur. De laatste keer was met de uitvaart. Daarna niet meer gedragen. Waarom niet? Bewust niet?  

Ik werk thuis. Net zoals veel andere collega’s op vrijdag. Oracle is de werkgever waar het zogenaamde ‘nieuwe werken’ al jaren gewoonte is. Na de lunch rijd ik met Yvonne naar het Moller, de middelbare school van onze oudste kinderen. We gaan samen Lisa uitzwaaien. Zij gaat een week op zeilkamp in Friesland. Lekker uitwaaien.

Als we thuis zijn, lopen we naar de Bruna. Ik heb 2 condoleancekaarten nodig. Ik zie enkel exemplaren met voorbedrukte teksten. Hoe onpersoonlijk kun je zijn. Dan maar 2 neutrale kaarten. Zonder tekst. Keus genoeg. De afbeeldingen passen bij de boodschap die ik er straks in ga schrijven.

Afgelopen dinsdag schreef ik over condoleancekaartjes. Aanleiding was de vraag van een studente: wat schrijf je op een kaartje, als iemand overleden is? Ondanks mijn wijze woorden, zit ik vijf minuten voor me uit te staren. Dan weet ik het weer: ik wil het te goed doen. Te mooi. Dat gaat niet. Hoe dan wel? Nou simpelweg niet nadenken. Schrijven uit je hart. Ik begin de namen op te schrijven van de ontvangers. Noem de naam van de overledene en zet meteen op papier wat er in mijn hoofd opkomt. Zo moet het. Niet te lang nadenken. Dan ga ik blokkeren. Als ik klaar ben, lees ik de kaartjes. De boodschap staat geschreven in juiste bewoordingen.

Bij het avondeten zijn we met vieren. Papa, mama, zoon en dochter. Een normale gezinssamenstelling. Zoon Hans en dochter Loes praten honderduit. Toch vind ik het stil aan tafel. Ik kan genieten van ons grote gezin. Samen met alle kinderen. Dan voel ik me rijk.

’s Avonds krijgen we bezoek. Een oom en tante van Yvonne. Ze gaven twee weken geleden een feest. Ze vroegen geen geschenken, maar geld voor KanjerGuusje. Namens alle gasten bieden ze 525 euro aan. Mooie berichten die onze dag kleuren. De moeder van Yvonne heeft borstkanker. Vandaag een uitslag. Bestraling en medicijnen zijn nodig en ze kan vooruit kijken. De toekomst in. Volgens de arts is dat goed nieuws.