Woensdag 9 mei 2012

Tien jaar geleden moest ik bij de huisarts komen voor een goed gesprek. Ik had een hoge bloeddruk, maar weigerde om medicijnen te slikken. Ik ging overstag. Ik slik al jaren dagelijks een pilletje. Mijn bloeddruk is prima. Bleek ook bij het laatste bezoek aan de huisarts. Ik kreeg toen ook een formulier mee. Voor bloedprikken. De huisarts lachtte: ‘En wel op komen dagen. Bloedonderzoek hoort erbij.’

Dagen geleden heb ik besloten vandaag bloed te laten prikken. Daar zie ik tegenop. Best flauw van mij. Tel het aantal kralen aan Guusjes KanjerKetting. Ik moet me schamen. Een klein prikje in een ader. Het stelt niets voor.

Deze ochtend krijg ik een nieuwe leaseauto. Het is een BMW. Het klinkt alsof ik gek ben van auto’s. Het beeld is anders. Ik ben niet geïnteresseerd. Ik vind een BMW heerlijk rijden. Dat is alles. Ik heb bij het bestellen geen proefrit gemaakt.

Ik kom aanrijden bij de showroom. Mijn ogen zoeken de nieuwe auto. Waar zou deze zijn? De verkoper zwaait naar me. Hij ontvangt me vriendelijk: ‘Hoe is het ermee?’ Woorden die me toch weer overvallen. Ik weet me geen raad. Als ik zeg dat het goed gaat, dan lieg ik. Begin ik over Guusje, dan choqueer ik. 

Even later hoor ik waar de nieuwe auto staat. In de showroom met een wit kleed erover. De auto gaat onthuld worden. We gaan voor de ‘experience’. Wat een poppenkast. Dat mensen daar gevoelig voor zijn. Dit is geen Koefnoen. Dit is geen Bananasplit. Dit is echt. De verkoper doet enorm zijn best. Als ik anderhalf uur later wegrijd, ken ik het hele dashboard. Bij het afscheid vraagt hij mij de enquête in te vullen die ik per e-mail ga ontvangen. Ga ik doen. Deze kerel heeft ontzettend zijn best gedaan. Die verdient een goede beoordeling.

Ik rijd snel naar huis. Aan het werk. Yvonne komt binnen met een stapel post. Er zit een uitnodiging tussen voor een bijeenkomst in het AMC. Over kinderen die overleden zijn. Ineens schiet ik vol. Vanzelf. Overkomt me niet vaak. Ik realiseer me dat de tijd me meeneemt. Verder weg van Guusje. Steeds meer wordt ze een herinnering. In het begin dacht ik nog wel eens dat Guusje in bed lag of op school zat. Dat gevoel is verdwenen. Ons kleine blonde meisje is niet meer. Nooit meer hier fysiek.

Na een dag werken maak ik een lange boswandeling. De bossen zijn nat en warm. Het ruikt naar voorjaar. Weer thuis maak ik mijn mailboxen leeg. Ik kijk ook nog even hoe het ervoor staat met de boekverkopen. Het gaat dan om gesigneerde exemplaren. Besteld via bestel@kanjerguusje.nl. Ik lach. We zijn het eerste bedrijf waar klanten vrijwillig meer betalen dan de prijs op de factuur. Al het extra gestorte geld komt ten goede aan Stichting KanjerGuusje.