Rond lunchtijd
gaat de telefoon. Het is Janet. Zij verzorgde de uitvaart van Guusje. De aanvraag bij haar werkgever DELA voor een bijdrage aan Stichting KanjerGuusje is gehonoreerd. Ze zegt
het bedrag. Ik vraag haar om het te herhalen. Ik heb het goed gehoord: 4000
euro. Dat is een jaar materialen voor het Emma Kinderatelier. Prachtig.
Na het avondeten
zijn we uitgenodigd door Melanie en Dennis. Ze trouwden twee weken geleden. Ze
vroegen hun bruiloftsgasten niet om cadeaus. Ze wilden een bijdrage voor
Stichting KanjerGuusje. De gasten gaven daar gehoor aan en schonken in totaal
4500 euro. Het lijkt wel een jackpot voor KanjerGuusje vandaag. De
vrijgevigheid raakt me. Niet kiezen voor jezelf maar voor het welzijn van anderen.
Het lijkt soms niet te passen in de ik-tijd.
Thuis verricht ik
werkzaamheden voor de uitgeverij. Ondernemen is druk, maar het gaat
uiteindelijk om het goede doel. Ik krijg er energie van.
Naast alle
positieve gebeurtenissen zijn mijn gedachten vaak bij Guusje. Denk aan vorig
jaar. De vooravond van de grote operatie. Toen er nog hoop was op genezing.
Toen ik Guusje nog voor kon lezen. Haar kon zoenen en we beiden tegen elkaar
riepen: ‘Slaap lekker. Welterusten. Tot morgen. Doei dag.’ Morgen zou alles
beter zijn.