Vrijdag 18 mei 2012

Ik heb een vrije dag genomen, maar zo voelt het niet. Ik ben druk met e-mails en post wegwerken. ’s Middags staat Jan-Willem voor de deur. Hij is de voorzitter van Stichting KanjerGuusje. Eigenaar Frank van Bruna Kaatsheuvel heeft ons uitgenodigd. Half december heeft Frank toegezegd per verkocht exemplaar een extra bedrag te doneren aan Stichting KanjerGuusje. Tijd om de balans op te maken.

Eerst drinken we koffie. In de Bruna ligt de tweede druk van KanjerGuusje. Mooi gepresenteerd. Zo zou elke winkel het moeten doen. Meer verkochte exemplaren betekent meer mensen die kennismaken met de wereld van kinderen met kanker. Meer boeken betekent ook meer geld voor die kinderen.

Trots vertelt Frank dat hij dit nooit had verwacht. KanjerGuusje is zijn best verkochte boek ooit. Meer dan 750 verkochte exemplaren. Alleen in Kaatsheuvel. Voor de Bruna wordt er een foto gemaakt en de cheque overhandigd: 1150 euro!




Weer thuis maak ik uitnodigingen voor woensdag aanstaande. Ik blijf het moeilijk vinden. Het was haar mooiste dag. Zoals bij elk kind de verjaardag. We gaan haar geboortedag vieren. Ik voel mijn tranen hoog zitten. Steeds weer.

Na het avondeten krijgen we bezoek van Lise en Charlotte. Zij hebben afgelopen zondag tijdens het Pleinfestival een actie georganiseerd. Haarknippen voor Haardonor en voor KanjerGuusje. Ze komen koffiedrinken en vertellen over het succes van hun actie. Ze hebben veel geld ingezameld. Het bedrag wordt binnenkort na een voorstelling van Tejater Spot bekend gemaakt. Lise laat mij een foto zien van Annabel, vriendin van Guusje. Afgelopen zondag liet Annabel haar staart afknippen. Een teken van verbondenheid met Guusje.



’s Avonds krijg ik Jan-Willem aan de telefoon. Hij is in Amsterdam geweest. Overleg gehad met het Emma Kinderatelier. De vrijwilligers zijn enthousiast over de wijze waarop wij ze willen gaan helpen. Binnenkort maak ik hierover meer bekend.

Loes is naar scouting. Ik haal haar op bij de speeltuin. Daar kwamen we vorig jaar vaak met Guusje. In de auto op weg naar huis begint Loes over sinterklaas te praten. Ik frons mijn wenkbrauwen. Over een maand is het zomer. Loes vertelt dat het zo leuk was. Samen de hond uitlaten. Thuiskomen en achter de poort een grote zak met pakjes aantreffen.
‘Toen was Guusje er ook nog bij, papa. Dat zijn leuke herinneringen.’