Zaterdag 21 april 2012

‘Zou je niet een keer uitslapen?’
‘Goed idee, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Morgen misschien.’
‘Dan worden we om 10 uur in Ommen verwacht.’

Opstaan, douchen, ontbijten, hond uitlaten en werken. Dat zijn de ingrediƫnten van deze zaterdagochtend. Na de lunch stappen Yvonne en ik in de auto. Eerst rijden we naar Utrecht. Thuis zijn we door de voorraad boeken heen. Bij Jan-Willem, voorzitter van stichting KanjerGuusje, staan nog exemplaren van de eerste druk. Na een kort kopje koffie rijden we door naar Zeist. Bij Susan een tweede kopje. Gezelligheid kent geen tijd. Helaas moeten we na een half uur verder, want we worden om 4 uur in Friesland verwacht.

Net als gisteren arriveren we een half uur te laat op onze bestemming. Gasterij het Builtje in Boijl is de plaats waar vanavond het benefietdiner plaatsvindt voor KanjerGuusje. We worden ontvangen door Dorien en Henry en hun familie. Dorien is de stuwende kracht achter het diner. Ze heeft er veel tijd en energie in gestoken. Dat is te zien. Ze verrast ons met koffie en een lekkere wafel. Hier weten ze wat gastvrijheid is.

Het diner begint om 7 uur. Tussendoor gaan Yvonne en ik alvast inchecken bij Hotel Lunia. Zij hebben ons een kamer aangeboden voor de nacht. Even later zitten we op een groot bed in onze hotelkamer. Yvonne sluit haar ogen. Ik pak mijn laptop. Kan het niet laten. Ook al zit ik rustig op het Friese platteland.

Bijna elke avond heb ik via Twitter contact met Erno. We bloggen beiden dagelijks. Ik over Guusje. Erno over Mika. Vanavond zit ik naast Erno. Hij is met zijn gezin speciaal naar het diner gekomen. Samen met de familie Feijen. Zij hebben een zieke dochter.

De sfeer aan tafel is goed. Mooie balans tussen serieus en gezellig. Aan het einde van de avond wordt de opbrengst bekend gemaakt: meer dan 850 euro. Een groot bedrag voor stichting KanjerGuusje. Dit keer gaat Yvonne naar voren om de cheque in ontvangst te nemen. Terwijl dit gebeurt, voel ik emotie. Erno pakt heel kort mijn hand vast. Lotgenoten.