Maandag 27 februari 2012

De vakantie is voorbij. Voor de kinderen. Niet voor mij. Ik ben vrij. Vandaag en morgen. Ik breng Anton en Loes naar school. Samen met Yvonne. Daarna drinken we koffie en ga ik naar boven. Morgen gastcollege voor verpleegkundigen in opleiding. Ik wil met een goed verhaal komen.

’s Ochtends meldt zich onverwacht Karel Wijne. Hij heeft een verrassing meegebracht. Karel kan goed koken. Daarvan gaan wij genieten bij het avondeten. Karel en ik delen het vaderschap van een kanjer. Beiden hoorden we op 31 maart het woord kanker vallen. Zijn zoon Pieter heeft inmiddels een bloem aan het eind van zijn KanjerKetting. Mijn dochter Guusje een hartje.

Pieter is schoon. Zo heet dat in de wereld van kanker. Helaas ik kanker een ingrijpende ziekte. Ook als je schoon bent. Kanker neem je voor altijd met je mee. Ook als vader of moeder. Een ingrijpende ervaring die je doen en denken voor altijd beïnvloedt. Kanker verandert je leven.

’s Middags ga ik voorbereiden voor donderdagavond. Voorlezen bij Selexyz Gianotten in Tilburg. De afgelopen week heb ik een aantal passages uit het boek geselecteerd. Ik besluit ze hardop voor te lezen. Vijftig minuten. Dat is te lang. Ik moet delen schrappen. Waarschijnlijk de dagen rondom het overlijden. Te veel emotie. Ook voor mij. Het klinkt misschien vreemd, maar het lezen over Guusjes overlijden voelt dubbel: verdriet en verlossing. Definitief verlies versus bevrijding van pijn.

Later in de middag hebben Yvonne en ik een gesprek op school. Het gaat over Anton en Loes. Ook de situatie in Guusjes klas komt ter sprake. Haar tafeltje staat in een groepje samen met drie andere kinderen. Besloten is om Guusje een vast plaatsje te geven in de klas. Niet een tafeltje. Guusje maakt fysiek geen deel meer uit van de groep kinderen. Haar foto blijft in het lokaal. Dat is fijn. Zo blijft ze aanwezig. Guusje hoort bij deze klas. Al meer dan zes jaar.

Rond half 9 krijg ik een sms van restaurant De Lakei. Het hoofdgerecht wordt opgediend. Vanavond dineren voor Stichting KanjerGuusje. De eerste van drie avonden. Voorafgaand aan het dessert vertel ik over de stichting. Hoop dat de gasten een ‘gevoel’ krijgen bij onze goede doelen. Aan de reacties te horen is dat gelukt. De gasten zijn enthousiast. Over het eten en over Stichting KanjerGuusje.