Nadeel van een
blog is dat er dadelijk mensen mij per e-mail gaan uitleggen dat er wel een
bedoeling is. Die proberen dan zin te geven aan het overlijden van Guusje. Ik
heb alvast een advies voor deze mensen: niet doen. Ik geef niemand de schuld
voor het overlijden van Guusje, maar ga er ook niemand voor prijzen. De
zinloosheid van haar overlijden weerhoudt me er niet van om van mijn leven iets
moois te maken. Samen met Yvonne en kinderen.
Eerst naar de
kapper. Daarna boodschappen. Na de lunch naar Rijen. Signeren bij Bruna. Het
eerste uur is het druk. Ik neem toch rustig de tijd om met lezers te praten.
Prettige gesprekken. Later wordt het rustiger.
Tijdens het
avondeten ouderwetse discussies. Dit keer over taal: is ‘smaken’ een werkwoord?
Diverse argumenten worden in stelling gebracht. Eindconclusie is dat het wel
een werkwoord is, als een hamburger het zegt. Die kan zeggen: ik smaak lekker.
Over zinloosheid van tafelgesprekken gesproken.
Tijdens het
avondeten het idee om naar de bioscoop te gaan. Sherlock Holmes is favoriet.
Yvonne wil heel graag. Ik niet. Als ik meega, ben ik in ‘no time’ in
dromenland. Ik blijf thuis met Anton en Loes. Eindelijk tijd om rustig e-mails
te lezen die zijn binnengekomen op boek@kanjerguusje.nl.
Ik ben nog altijd onder de indruk van de vele hartverwarmende reacties.
Ik neem ook tijd
om mijn blog aan te passen. Ik geef aan dat voor interviews, lezingen en
signeersessies mailtjes gestuurd kunnen worden naar lowie.van.gorp@gmail.com. Volgende
week ga ik signeren in Leiden. Bij twee winkels zelfs. Details vind je in de
agenda rechts op het blog.
Het is vandaag
tien weken geleden dat Guusje werd gecremeerd. Dat zijn zeventig dagen. Toch
voelt het als gisteren. Nee. Vandaag.