Woensdag 18 januari 2012

De maatschappij is hard. Je hoort het vaak. Veel mensen hebben een hart. Dat merk ik de laatste maanden. Guusje is bijna drie maanden dood. Toch ontvangen wij ook vandaag lieve kaartjes. Een handgeschreven brief van een oma. Ze leest nooit een boek. Vindt ze zonde van de tijd. Het boek over Guusje heeft ze wel gelezen. Ik krijg vaak mailtjes van mensen die nooit een boek lezen, maar wel KanjerGuusje. Soms is KanjerGuusje het eerste boek ooit.

Stichting KanjerGuusje spreekt veel mensen aan. Spontaan staan mensen op. ’s Ochtends een e-mail. Een bruidspaar wil geen cadeaus. Ze vragen gasten om geld. Voor Stichting KanjerGuusje. Dus voor betere zorg voor kinderen met kanker en hun naasten.

Gisteren ontvingen we post van de Efteling. We kunnen abonnementen bestellen. Vorig jaar niet gedaan. Te duur. Ik had Guusje beloofd dit jaar wel abonnementen aan te schaffen. Nu kan ik er niet onderuit. Alle kinderen willen een abonnement. Zeker Loes en Anton. ’s Middags vult Yvonne de formulieren in. Als ik beneden kom, is Yvonne in tranen. Ik kijk naar het aanvraagformulier. Alle namen van gezinsleden zijn voorgedrukt. Yvonne heeft Guusje doorgestreept.

Vandaag werk ik thuis. Tussendoor laat ik de hond uit. Een boswandeling gaat boven een rondje centrum. Los rennen is beter dan aangelijnd lopen. Ik denk de hele dag aan Pieter. Hij ondergaat vanmiddag een operatie. Guusje en hij werden kanjers op 31 maart. Zeven maanden later had Guusje een hartje aan haar KanjerKetting. Pieter een bloemetje. Een hartje als symbool voor einde van het leven. Een bloemetje voor einde behandeling.

Terwijl ik wandel komen beelden boven van afgelopen jaar. Guusje op weg naar de OK. Gelaten blik in de ogen. Spanning in het hoofd. Ik praat tegen haar. Zeg lieve woorden. Ze gaat slapen. Ik zoen haar. Vraag de anesthesisten en chirurgen om goed voor haar te zorgen.

Hoe zou het met Pieter zijn? Met Karel en Marleen? Ze gaan maar niet uit mijn hoofd. Ik ga ervan uit dat het goed komt. Het moet goed komen. Wat een onzeker gevoel. Terug in de tijd. Zo was ik nooit. Vroeger kwam alles goed.

Aan het einde van de middag positief nieuws. Selexyz Gianotten belt. Ik word uitgenodigd om op donderdagavond 1 maart een lezing te geven in Tilburg. Dat doet me goed. Guusje hield van deze boekenwinkel. Ze kwam er graag. Ik vind het prettig om lezers te ontmoeten. Ik spreek graag voor groepen.

Na het avondeten rijden Yvonne en ik naar Utrecht. In café Dikke Dries een informeel samenzijn. De winnaars van Twitteraar van het Jaar. Er zijn vijftien categorieën. Ik heb gewonnen in de categorie Blogger en ik ben overall winnaar geworden. De meeste stemmen zijn op mij uitgebracht. Een eerbetoon aan KanjerGuusje. Voor mij heeft Guusje de prijs gewonnen. Daarom schenk ik alle winnaars het boek over haar.

Tijdens de prijsuitreiking moet ik onaangekondigd speechen. Het gaat me moeilijk af. Onverwacht. Overvallen. Ik weet niet goed wat te zeggen. Emoties steken de kop op. Kop op! Doorgaan!

Het is een mooie avond. Kennismaken met gezichten achter de twitteraccounts. Ook met andere goede doelen. Stichting KanjerGuusje wil graag samenwerken. Samen de schouders eronder voor kinderen met kanker.