Ik bespreek met Yvonne de nacht. Guusje heeft weer vijf uren achter elkaar doorgeslapen. Deze keer van half 2 tot half 7. Toch hebben we het idee dat het beter gaat dan de afgelopen dagen. Laten we maar niet te vroeg juichen. Dat hebben we al te vaak gedaan.
Na het ontbijt Loes en Anton naar school brengen, medicijnen halen bij de apotheek en een telefoongesprek voeren met mijn werkgever. Net voordat we willen vertrekken naar het AMC, belt Doe Een Wens. Yvonne, Janneke en Guusje zitten met gespitste oren op de bank. Ze proberen mijn telefoongesprek te volgen. Ik heb gisteren een mailtje gestuurd naar Doe Een Wens. Vorige week heb ik formulieren ingevuld. Ik was vergeten te vermelden dat Guusje in een aangepast bed slaapt.
In de auto op weg naar Amsterdam praat Guusje over haar grootste wens. Ze vindt het ‘vet’ als deze echt in vervulling zou gaan. Ze heeft duizend vragen voor Yvonne en mij. We kunnen bijna geen enkele vraag beantwoorden. Wat er gaat gebeuren bij de wensvervulling? Yvonne en ik weten het niet.
Aangekomen bij het AMC gaan we naar de kapsalon, steunpunt van Stichting Haarwensen. Guusje krijgt vandaag een pruik. De ziekte kanker is erg. Ook nog je haar verliezen vinden jonge meiden verschrikkelijk. Zo ook Guusje.
Gelukkig doneren veel gezonde meiden hun lange haar aan deze stichting. Zo ook Guusje’s oudste zus Janneke. Zij heeft haar lange staart af laten knippen en opgestuurd naar Haarwensen. Meer informatie over haardoneren vind je hier.
Guusje vindt het spannend. De kapster is erg aardig. Vier pruiken liggen klaar. Een voor een passen. De keuze valt op het tweede exemplaar. De pruik wordt in model geknipt. Passend bij Guusje’s hoofd. Daarna gaan we een hapje eten. Onze dochter is blij. Ze moet wel wennen aan haar nieuwe uiterlijk.
 |
| Even een dutje voor de bestraling. Guusje met haarwerk. Samen met Radio Robbie (radiotherapie), Chemo Kasper (chemotherapie) en Saartje (Haarwensen) |
Maandag en dinsdag lag Guusje te slapen op de terugweg. Zweetdruppels op haar voorhoofd. Vandaag babbelt ze honderduit.
Vreemd?
Gaat het beter met Guusje?
Minder lichamelijke pijn? Radiotherapie? Verhoging pijnmedicatie?
Geestelijke opkikkers? Doe Een Wens? Haarwensen?
Yvonne en ik hebben geen idee.
We constateren dat het beter gaat.
Om half 4 zijn we thuis. Lisa is weer opgeknapt. Janneke zit in het zonnetje met haar schoolboeken. Morgen de laatste schoolexamens. Yvonne en ik ploffen neer in de tuinstoelen. Het is een geweldige zomerdag, hoewel het inmiddels herfst is. Guusje ligt binnen. Op de bank. Uitgeput.
Na het avondeten wordt Loes thuisgebracht van een feestje. Onze jongste dochter bezorgt mama Yvonne vaak momenten van schaamte. Zo zei onze jongste dochter een tijdje terug tegen een moeder bij school: “Je hebt je haar geverfd. Ik vind het helemaal niet mooi.” Of bij een nieuwe bril: “Nieuwe bril? De vorige was leuker.” Loes ziet elke verandering in uiterlijk.
Guusje zit op de bank. Ze draagt haar nieuwe pruik. Loes praat uitgebreid tegen haar zus over het feestje waar ze vanmiddag is geweest. Na een kwartier blijkt dat ze niet in de gaten heeft dat Guusje een pruik draagt. Onze conclusie: als Loes het niet ziet, dan heb je een hele goede pruik. Hulde voor Haarwensen.
Op woensdagavond is de Gemeentewinkel open. Vorige week hebben we vijf paspoorten aangevraagd voor Lisa, Hans, Anton, Guusje en Loes. Vanavond halen we deze op. Onderweg eten we een ijsje. Genieten van de avondzon.
Morgenvroeg weer naar het AMC. Bestraling nummer vier. Guusje ligt op de bank. Kijkt TV samen met haar broer Anton. Ze eten chips. Een beter beeld van de afgelopen dagen. Toch ben ik voorzichtig. Denk aan die ene zwaluw. We weten allemaal wat die niet maakt.