Maandag 12 september 2011

Afgelopen vrijdag lag er ineens een brief. Daarin stond dat we morgen de uitslag krijgen van de CT-scan. Ik vraag op mijn werk vrij voor morgenmiddag. Geen probleem.

Als ik aan het begin van de middag weer thuis ben, leg ik de rolstoel achterin de auto en rijd ik met Yvonne en Guusje richting Amsterdam. Aangekomen in het Emma Kinderziekenhuis AMC gaan we eerst naar de afdeling Kinderoncologie.
We vragen ook hoe het zit met een afspraak op de poli volgende week. We hebben twee brieven ontvangen met twee verschillende data. We worden gebeld.

Er moet een infuus worden geprikt. Hierop moeten we wachten. Wil van de Meer formuleerde het ooit heel mooi. Het ziekenhuis is een grote bushalte. Guusje maakt in de speelkamer een tekening voor haar broers. Zij zijn komende week jarig.


Voorafgaand aan de CT-scan moet Guusje veel drinken. Dat is geen probleem. De Van Gorpjes hebben nooit moeite met drinken, vooral alcoholvrij. De CT-scan gaat goed. Daarna brengen we een bezoek aan het pijnteam. We hebben al veel verschillende artsen gezien. Vandaag weer een nieuw gezicht. Soms is dat een nadeel. Vandaag lijkt het een voordeel. De uitleg van deze arts is helder. Ze wil wel graag even ruggenspraak houden met haar baas. Even wordt een half uur. Daarna komt ze terug. Samen met haar baas. Guusje krijgt extra medicijnen tegen de pijn.

We gaan vandaag alleen voor een CT-scan en een gesprek met het pijnteam. Omdat niets snel gaat in het AMC, zijn we laat thuis. Onderweg gegeten bij McDonalds. De keuze van onze kleine blonde kanjer.

Gisteren schreef ik over de storm in mijn wereld. De zwarte lucht aan de horizon. Morgen horen we van de kinderoncoloog of deze lucht dichterbij komt.