Vrijdag 29 april 2011

Ik slaap in het Ronald Mc Donald Huis. De telefoon op het nachtkastje. Iets na 2 uur schrik ik wakker. Het geluid van een binnenkomende sms. Ik kijk snel naar de afzender. Laat het Yvonne niet zijn. Het is onze dochter Janneke. Waarom sms’t die mij om 2 uur ’s nachts? Ik lees de volgende boodschap:

Kan ik maandag met twee vriendinnen op bezoek komen?

Moet ze me daarvoor midden in de nacht wakker maken? Wat doet de jeugd van tegenwoordig om 2 uur ’s nachts? Iets anders dan slapen.

Ik word niet blij van nachtelijke sms'jes. Toch word ik heel vrolijk, als ik vroeg in de ochtend Guusje’s kamer binnenstap. Ons kleine blonde meisje heeft een goede nachtrust gehad. Heerlijk geslapen. Na weken van matige en soms zelfs hele slechte nachten. Ik verkeer in feeststemming.

Guusje’s dag is goed gevuld. In de ochtend fysiotherapie, school en onderzoek. In de middag skypen met haar klas in Kaatsheuvel en knutselen. Tussendoor eet ze goed, bijvoorbeeld een vol bord fruit. Ze zit niet in haar rolstoel. Ze loopt en duwt zelf haar infuuspaal. Als ik grapjes maak, dan lacht ze weer. Ik zie de ‘oude’ Guusje.

Toch is het vreemd. Cor en Gerda nodigen ons uit om beneden te gaan eten. Er is een terras in de hal. Guusje loopt vrolijk met haar infuuspaal naar beneden. Beneden aangekomen heeft ze geen trek. Ze voelt zich plotseling misselijk. Haar vrolijke uitstraling verdwijnt. Het goede gevoel komt niet meer terug. Zelfs niet als ’s avonds beroemdheid Ralph Mackenbach verschijnt bij een opname van Emma TV. Ze gaat natuurlijk wel met Ralph op de foto. Haar zussen jaloers maken. Die kans laat je niet schieten.

Naast de goede nachtrust is er vandaag nog meer nieuws. Bij de lift komen we de chirurg tegen die ons op Eerste Paasdag meedeelde dat hij voor onze dochter een operatie heeft gepland. De planning is niet gewijzigd. Guusje wordt hoogstwaarschijnlijk donderdag 5 mei geopereerd.  
Het is bij Yvonne en mij nog steeds niet bekend wat de operatie concreet inhoudt. Chirurgen dienen ons dat uit te leggen, maar niet vandaag. Zij zijn er maandag pas weer.   
Misschien krijgt Bevrijdingsdag voor ons dit jaar wel een heel bijzondere betekenis. Zal het lukken Guusje te verlossen van de pijn? We hebben hoop.